გუშინდელი ხვალინდელს და ხვალის სარჩო დღეს ვიშოვნე,

ქალი თვალს რომ მარიდებდა, ახლა ელტვის ჩემს სიშორეს,

ახლა, როცა აღარ მინდა, აღარც დრო მაქვს, არც სურვილი,

ციდან ცაზე გადაფრინდა ანგელოზი და სულ ვყვირი:-

დაინახეთ მისი სახე! დაინახეთ რამხელაა!

მსგავსი ჯერ თუ ვერსად ნახეთ, ბრმისთვის თვალის ახელაა

მისი ყოფნა, სიახლოვე, სიახლოვის შუქჩრდილები,

დილას ღამე მიათხოვეს, ვინ მელტვის და ვის ვჭირდები,

იმ ნაკვერჩხალს და იმ კოცონს, იმ ნაცარს და იმ სიჩუმეს

ვეტყვი:- შენი ქება მომწონს, როცა კრთები მიღმა შორეთს,

როცა აფრენ ჩემს სულს შენსკენ და სურნელობ საივნისოდ

და ბრძენნიც, რომ არსად შეცდნენ,- ყველაფერი გაივლისო

და სულს სავსე ნექტარს ვასმევ და ფუტკრებიც მომესია

და სულ ასე ერთად დგანან, სიჩუმე და პოეზია.