...როგორც თავის ტკივილი მაქვს

ტვინის მარცხენა ნახევარსფეროში,

ისე ვსიზმრობ ჩემს ქვეყანას

ჩიტი ფრენისას ფერდს რომ შლის,

ფრთებქვეშაც იტევს მთლიან ცას

იფრენს, იფრენს და მიიფრენს,

ვიღაცას უყვარს ვიღაცა

ვიღაც, ვიღაცას იისფერს,

ყვავილს მიართმევს დღეისსწორს

ან შეიძლება დღესაც კი

მე ყოველღამით ვსეირნობ

და ყოველღამეს ფეხსაცმლით

ვიგებ მანძილთა სიშორეს,

ქუსლი რამდენად გამიცვდა

სიზმარსაც დღეს მოვიშორებ,

ამიხდა, მსაჯულ ნაფიცთა

განაჩენივით ხმა მესმა

და დანარჩენი სიზმარნიც

შემოვიტოვე ხვალისთვის

ზნეგამჭრიახე ბისმარკის

უშველებელი სახელის ძალით

ქვეყნიერებას და სახელმწიფოს,

ვცნობ საუკვდავე საძვალედ,

სიტყვებს სიტყვები კვლავ

მიერითმოს,

კვლავ მიესუნთქოს ჩიტი ცას,

კაცის და ქალის ტრფობითვე,

თუ წისქვილის ქვას მივიბამ,

ორ თვეზე მეტსაც მოვითმენ,

მაგრამ სურვილთა ახდენა

დაე ერთ წამში დასრულდეს,

მე უკვე მივხვდი რა ხდება

რა სურს მთვარეს და რა სურს

მზეს, რა სურს საერთოდ სამყაროს,

ან საიდან ვართ, ვინა ვართ,

ერთი ცის ნაცვლად სამს ვხმარობ

მიყვარხარ, ისევ მიყვარხარ,

ვინახავ, საზღვარს ვინახავ,

დროდადრო ბნელის უკან ხარ,

ხედავდეს ნათელს ვინც ნახავს,

მოგაგნოს ვისაც უყვარხარ.