1 მარტოდენ სიკვდილმა იცის ჩემს შესახებ და ისიც გზაშია... 2 ნუ იმსჯელებთ ადამიანებზე მხოლოდ მათი მეგობრების მიხედვით. არ დაგავიწყდეთ, რომ იუდას ყველა მეგობარი უნაკლო იყო 3 მე ჩემი გრძნობა მიყვარს და არა ვინმე კონკრეტულად! 4 მხოლოდ მაშინ გრძნობ შენი არსებობის აზრსა და მოწოდებას, როდესაც იცი, რომ სხვებისთვის რაღაცას წარმოადგენ 5 ადამიანის ჭკუა მარტოობაში ფუჭდება , გული კი - ცუდ საზოგადოებაში 6 რა ცოტაა საჭირო , რომ ადამიანს იმედი მიეცეს და რა ცოტაა საჭირო, რომ სასოწარკვეთამ მოიცვას 7 ის რაც სავსეა როდი ხმაურობს, ხმაურობს მხოლოდ სიცარიელე 8 მეორდება მხოლოდ გაუაზრებელი შეცდომები 9 ზოგჯერ ჩემი ღილიმი კუბოზე დაგდებულ ყვავილზე სევდიანია..... 10 ადამიანები ისე ეძებენ ბედნიერებას,როგორც მთვრალი საკუთარ სახლს,მათ იციან,რომ ის არსებობს,მაგრამ არ იციან სად 11 ყველა ადამიანი თვითონ წერს თავის ცხოვრებას,ოღონდ გააჩნია,ვის როგორი კალიგრაფია აქვს 12 ცხოვრება სცენად არასდროს მედგა,არც წარმოდგენებს არასდროს ვდგამდი,თუ დამაქვს ცრემლიც, ღიმილთან ერთად,იცით – არც ერთი არ არის ყალბი... 13 და მაშინ როცა გგონია რომ ყველამ მიგატოვა ... სადღაც ქვეყნის დასალიერში არის ადამიანი ... ვინც ჯერ კიდევ გელოდება 14 მოუთმენლად მინდა მტკიოდე და მერე გაგექცე, როგორც სიკვდილს გაურბის ქალი... 15 ზოგჯერ, მინდა ვიკივლო, რომ გადავფარო ყველა ხმა, რომელიც ჩემსას ახშობს და გაგაგონო, რომ სიყვარული და სიძულვილი თანადროულადაც არსებობს ხოლმე... 16 ხშირად, მინდა უჩემობა სისხლად გდიოდეს და შენივე ეგოიზმმა დაგტანჯოს... 17 იშვიათად, და მაინც გნატრობ მომღიმარს და ბედნიერს... გიხსენებ და მიყვარხარ, იშვიათად... 18 ყოველთვის მახსოვხარ უჩემოდ და პერიოდულად შევიგრძნობ, რომ შენი აღარ ვარ..
მთავარი 
466
40
1
